Balletje trappen

Pfff tussen alle drukte van een nieuwe baan, feestdagen en mijn zus d’r bruiloft heen (tevens mijn verklaring voor mijn afwezigheid) vang ik veel op van al de onrust in voetballand. Als ik mijn vriend (Ajacied in hart en nieren) mag quoten: ‘Het gaat niet goed met onze club; behalve de vele blessures, gaat nu ook de raad van commissarissen MINUS Johan Cruijff belachelijke keuzes maken, het merendeel van die gasten hebben de ballen verstand van voetbal....etc etc bla bla bla’

 

Dagelijks hoor ik dit commentaar door het huis galmen, waarop ik reageer met ja...uhu....vervelend, zonder me er meer in te verdiepen (sterker nog wil soms nog weleens de mute-knop indrukken waarbij ik weg snooze in mijn eigen wereld) Dat tot daar aan toe, maar dan zet je de tv aan of sla je een krant open en zit je weer oog en oog met meneer Cruijff. Het is een gebed zonder eind en ik vraag me af hoeveel Nederlanders zitten te wachten op deze overkill aan voetbal. Het is bijna nog groter nieuws dan de kredietcrisis of de onrust in het Midden Oosten...we hebben het over een potje voetbal in hemelsnaam. Het is alsof de hele wereld vergaat als Cruijff afscheid neemt van Ajax. Even heel zwart-wit, hoe belangrijk is dit op wereldniveau?

 

Ik weet zeker dat heel veel vrouwen het met mij eens zijn, dat dit een vreselijk opgeblazen toestand is. Dat terwijl mijn vriend nu onrustig op de bank zit, omdat vanavond een beslissing gaat vallen. Gespannen volgt hij Voetbal International, wat ik doorgaans een hilarisch programma vind om te kijken, maar nu ook alleen maar over deze poppenkast gaat. Daar waar ik normaal naast hem op de bank zit te lachen om die mannen die zich druk lopen te maken over clubs waar ik nog nooit van heb gehoord of hoe ze spelers belachelijk maken waarvan ik het bestaan nog niet eens wist. Normaal gesproken vermakelijk om te zien hoe die mannen zich opwinden om een potje voetbal, maar vanavond heb ik mijn joker ingezet.

 

Tuurlijk heb ik er als vrouw helemaal geen verstand van (dat geef ik toe en daar ben ik heel blij om), maar laten we ons bezig houden met belangrijke zaken!!

Handleiding Fietsverhuur

Amsterdam is een geweldige stad en dat willen heel veel mensen ervaren. Heel leuk allemaal, maar dat betekent dat onze drukke stad ook nog eens 365 dagen per jaar bezocht wordt door toeristen over de hele wereld. Gister constateerde ik en een vriendinnetje dat de Italianen waarschijnlijk een nationale vrije week hebben, want overal horen we die mooie spaghetti-taal. Gillende Italiaanse vrouwen in het café bij het zien van een muis (Benvenuto a Amsterdam) en stijlvolle types op de bekende rode en gele toeristen-fietsen die luid ‘a destra’ roepen naar de voorste in de colonne.

 

We moeten natuurlijk niet klagen, want deze toeristen zorgen natuurlijk ook voor een groot deel van het inkomen van onze stad. Maar iedere Amsterdammer die je spreekt over de toeristen, zal zijn ongenoegen uitten over de vele bezoekers die het ons niet altijd makkelijk maken. En dan heb ik het vooral over hoe deze toeristen zich voort bewegen in het verkeer. Op de gehuurde gele en rode fietsjes maken ze de stad onveilig, in de meest letterlijke zin van het woord. De meeste van hen zijn niet gewend in eigen land te fietsen, kun je nagaan wat voor situaties dat oplevert in het verkeer.

 

Ten eerste kennen ze hun plek op de weg niet. Want waarom op dat rode smalle stuk fietsen als dat zwarte stuk van de weg veel breder is. Of al fietsend de gebouwen links en rechts gaan bekijken, in plaats van voor je te kijken. Sterker nog, gewoon even stoppen om een foto te maken of met elkaar te overleggen welke kant ze op moeten. Moet allemaal kunnen! Bijna alsof ze dit in de handleiding meekregen bij het huren van die gele of rode fiets.

 

Maar eerlijk gezegd zorgt deze onwetende toerist ook wel voor een hoop leedvermaak. Wij wonen aan een rond plein, te vergelijken met een rotonde. Regelmatig zie ik het weer gebeuren dat zo’n groep of tweetal gekleurde fietsjes de rotonde in tegengestelde richting op fietsen. Of wanneer je ze ziet balanceren met hun wielen vast in de tramrails, omdat ze niet weten dat je altijd dwars over een trambaan moet fietsen.

 

Gelukkig worden we door hun ten alle tijden gewaarschuwd voor of een blokkade op de weg of een hilarische situatie door felle kleur van de fietsen (dat kan geen toeval zijn!)