Treitertijd

Vandaag in het nieuws; artsen waarschuwen voor Facebook-depressie! Logisch, al die miljoenen tieners die al niet heel erg zeker zijn van hun zaak gaan zich vergelijken met leeftijdsgenootjes. De een heeft spectaculaire foto’s van een feestje waar jij van je ouders niet naartoe mocht. De ander wisselt openlijk romances uit over zijn/haar nieuwe lover waar jij eigenlijk een oogje op had. Allemaal zaken die je er als puber net effe niet bij kunt hebben. In de klas zie je vaak al duidelijk wie de populairste is en dat wordt dan ook nog eens zwart op wit bevestigd door het vrienden aantal op Facebook.

 

En zoals men ook schrijft, het geeft zo’n vertekend beeld van de werkelijkheid. Het is een schijnwereld, maar dat weten wij met ons volwassen verstand, maar zover gaat de intelligentie van een puber niet. Ik ben zo blij dat deze fase achter me ligt. Puber zijn is vreselijk! Alles verandert en niemand lijkt je begrijpen,inclusief jezelf. Je wilt keihard tegen de wereld schoppen, maar tegelijkertijd wil je door de wereld omarmd worden. Je geeft af op ander, maar eigenlijk precies zijn zoals hen. Je plaagt, maar wil niet geplaagd worden. De pubertijd is verwarrend! Een waar gevecht met jezelf, waarvan te hopen is dat je er sterker uitkomt.

 

Ik zelf was een onmogelijke puber, ik geloof niet zozeer opstandig en brutaal, maar eerder niet te doorgronden. Even dramatisch gezegd zat ik jarenlang vast in een wereld die onzeker heette! Nu kan ik dat benoemen, toen alleen niet. Ik kon ,zoals iedereen op die leeftijd, niet beschrijven wie ik was, maar een ding wist ik zeker ik was niet van plan erin te blijven hangen. Vreselijk vermoeiend om jezelf voor te doen als iemand die je eigenlijk helemaal niet bent. Ik bedoel; je kan een Ralph Lauren pet opzetten, maar dat maakt je nog geen kakker. Daarvoor moet je keiharde bewijzen leveren. In deze tijd moet je dan indrukwekkende foto’s op Facebook kunnen zetten! Jij in een flitsend skipak op de latten in Lech of van je verblijf in je ouders’ vakantiehuis onder de zon!

 

Nou is de vraag; moet je als ouders je kinderen een social-media-verbod opleggen of maak je ze daar helemaal impopulair mee? Mijn mening; al zou je dat willen, het zou je niet eens lukken. Je komt er niet omheen, dit is de wereld waar we nu leven en die wereld is bikkelhard. Maar niet meer of minder dan 10 jaar geleden. Want gebeurt het niet op je prikbord op Facebook dan gebeurt het wel op het schoolplein. Tieners zijn gemeen naar elkaar, dat is nou eenmaal inherent aan deze leeftijdsgroep. Gewoon even door de zure appel heen bijten! Niemand heeft echt genoten van hun pubertijd, maar de meeste van ons zijn er aardig van hersteld.

Oma(ma)

De eerste dag van de lente, het zonnetje schijnt, de wereld om ons heen wordt weer groen, de vogeltjes beginnen te paren en een vrouw van 63 bevalt van haar eerste kindje. Het is ongelofelijk maar met behulp van IVF heeft deze vrouw er bewust voor gekozen moeder te worden op een leeftijd waarop je allang oma kan zijn.

 

Ieder nieuw leven is mooi en ik gun iedereen het geluk van het krijgen van een kindje, maar op deze leeftijd behoor je toch eigenlijk met andere dingen bezig te zijn dan het baren van een kind. Hoe kan deze dame haar bio-wekker niet hebben horen rinkelen? Ik bedoel iedere vrouw weet de deadline. Er is geen enkele vrouw die zich op een op latere leeftijd ineens beseft dat ze de trein heeft gemist. 25 is bij uitstek de beste leeftijd je voortplanting in gang te zetten en op je 40ste (met een correctie van een aantal jaar) weet je dat je uiterste houdbaarheidsdatum hebt bereikt.

 

Iedere vrouw, de een iets meer dan de ander, heeft hier over nagedacht. Wel of geen kinderen? Zo ja, met wie? (Opzoek naar onze soulmate komen we op een kritisch puntje van ons eisenlijstje; is hij de juiste papa voor mij kinderen.) En wanneer? (De een is liever jong moeder en de ander focust zich liever op haar carrière.) En dan moet het vervolgens ook nog via de natuurlijke weg lukken, want niets is vanzelfsprekend. Maar deze ‘kersverse’ moeder heeft zich hier schijnbaar niets van aan getrokken en heeft waarschijnlijk bedacht; niets is onmogelijk. (Zolang er maar een Italiaanse kliniek is die zo gek is dit klusje te klaren)

 

Nogmaals iedere vrouw heeft er recht op moeder te worden, maar dit gaat voor mijn gevoel tegen de natuur in. Haar lijf is nu nog fit genoeg geweest dit kind op de wereld te zetten, maar daarna... Als dit kind 18 is is zij 81, is ze dan nog zo vitaal om er voor haar net volwassen kind te kunnen zijn. Deze rekensom heeft zij hoogstwaarschijnlijk ook wel gemaakt, maar haar wil om een kind te krijgen was groter dan al de eventuele nadelen. Dit kind heeft geen keuze, ze moet zich erbij neerleggen dat zij vrij snel de zorg op zich gaat krijgen en dat ze waarschijnlijk op jonge leeftijd wees gaat zijn.

 

Bedenk goed wat je doet; spring op die trein als je denkt dat het moment daar is, maar stap niet aan boord met een verlopen kaartje.

Casual Friday

Als je mensen verteld dat je modeontwerpster bent, is meestal de eerste reactie; ‘En? Zie ik er goed uit?’ Behalve als het zo’n typje is die van zichzelf weet dat hij/zij er uitziet volgens de laatste trends (en daar kun je Elle op naslaan) dan word ik gescand van top tot teen. En geloof me; ook ik scoor miskopen, ben weleens ge-mis-matched of weet me geen raad met mijn garderobe.

Afhankelijk van de persoon in kwestie probeer ik in de meeste gevallen gewoon eerlijk en kritisch te antwoorden. Het is me opgevallen dat veel mensen voor safe gaan. Lekker volgens de Nederlandse maatstaven van; ‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg!’ Dus het mag niet te uitgesproken en vooral lekker praktisch. Ik denk dat wij Nederlanders (en dan vooral in de winter) het heerlijk vinden om te blenden met het kille grijze weer. We zouden allemaal massaal eens onder de loep genomen moeten worden en eens gaan shoppen met een vakkundige maar reële mode-guru.

Want behalve dat we voor de heerlijk zittende jeans gaan plus lekkere warme mega trui en het afstylen met die comfi bonte pantoffels (lees Uggs!) kiezen we ook nog eens heel vaak datgene wat niet past of niet bij ons past. Zo schijnt dat veel vrouwen de verkeerde maat BH dragen. Ooit eens gemeten op een B’tje 75 en na drie zwangerschappen of een aantal extra kilo’s nog steeds krampachtig vasthouden aan deze hoogstwaarschijnlijk veel te kleine maat. En dan hebben we het nog niet over de kleding die daar overheen gaat. Schijnbaar voelt het beter als je net een maatje eronder gaat zitten met alle nare gevolgen van dien! Zolang het wat gezonde kilo’s extra zijn denk ik; pak alsjeblieft een maatje groter en als het je mentaal zoveel doet, knip je desnoods het maatlabel er maar uit.

Daarbij durf eens wat meer! Niet iedereen kan alles hebben, maar kijk kritisch in de spiegel en je weet of oud-roze je bleek maakt of dat streepje je iets voller laat lijken. Daar hoef je geen kleurdeskundige voor in te huren. Je moet gewoon eerlijk tegen jezelf zijn in die paskamer. Probeer datgene te shoppen wat je nog leuker maakt. Daarvoor hoef je ook geen honderden tijdschriften door te bladeren. Kleine tip die voor iedereen tot succes kan leiden; je weet je sterke punten,dus probeer die te benadrukken en trek vooral geen aandacht naar de wat minder mooie lichaamsdelen (en interpreteer dit niet als lekker veilig zwart!!) 

Nogmaals, ik ga ook de fout in en ben een grote fan van ‘Casual Friday’ (en durf er soms ook een ‘Casual Monday’ van te maken), maar ik vind dat Nederland wel iets meer stijl mag ontwikkelen. Ga eens kritisch door je kast en probeer het hier een daar wat op te vrolijken met wat eye-catchers. Trek iets meer tijd uit om te gaan shoppen, laat je adviseren en inspireren. Maak foto’s van geslaagde outfits als reminder voor als je een keer een off-day hebt. Hoe dan ook... stap uit de comfortzone en durf jezelf te laten zien!!

Klavertje Vier

Doorgaans ben ik een geluksvogel, maar geluk is niet op dag en tijd te plannen!

 

Ik kan het niet verklaren, maar soms ben je gewoon op het juiste moment, op de juiste plek en ontmoet je de juiste mensen. Zo waren wij weken geleden opzoek naar een parkeerplaats in Scheveningen, zo dicht mogelijk bij het strand, wat natuurlijk moeilijk te realiseren is. Na een tijdje zoeken (het juiste moment) een plekje gevonden hadden (de juiste plek) en de parkeerautomaat hadden gevuld met muntgeld, kwam er een vriendelijke burger (de juiste persoon) ons vertellen dat er verderop gratis te parkeren was. Dat scheelde ons niet alleen parkeergeld, maar met een druk op de retourknop kregen we er ook nog eens een bonus bij. De euro's vlogen eruit....jackpot! En mijn ervaring is; als zoiets je overkomt en je voelt dat geluk aan je zijde is, moet je daar gebruik van maken! Met dit idee doken we het casino in en wisten wij onze inzet aan de black jack tafel te viervoudige.

 

Geluk is naar mijn mening iets wat je niet altijd kunt afdwingen, maar om te beginnen zou je er wel in kunnen geloven. Zo las ik de volgende vier regels voor geluk, waar ik me persoonlijk wel in kan vinden. 1. Ga eropuit, ontdek nieuwe plekken en ontmoet nieuwe mensen. Dit zorgt ervoor dat je nieuwe kansen creëert! Je zult niet altijd geluk ervaren als je de straat opgaat,maar als je thuis blijft zitten gebeurt er in ieder geval niets. 2. Vertrouw op je intuïtie. Als je je gevoel volgt (uiteraard met de juiste dosis verstand) kun je heel ver komen. Leer argwanend te zijn op de juiste momenten en ga er voor de volle 100% voor als je gevoel je zegt dat het goed is. 3. Durf te dromen en verwachtingen te hebben. En ik denk nog belangrijker geloof dat je wensen daadwerkelijk te verwezenlijken zijn. Oftewel het simpele gezegde als je iets echt wilt, kan je het bereiken. 4. Vertrouw erop dat het uiteindelijk allemaal goed komt. Dus blijf positief. Als je in een slachtofferrol duikt, ga je zeker geen geluk ervaren. Leer uit de negatieve ervaringen de positieve te halen.

 

Tuurlijk zit het niet altijd mee, maar bestempel jezelf niet als een pechvogel. Want ook gelukvogels zijn weleens pechvogels en dat brengt me terug naar mijn eerste zin! Je kunt geloven in geluk, maar het is niet in te plannen. Want afgelopen zaterdag stond er een avondje casino op de planning (want om eerlijk te zijn die behaalde winst smaakte naar meer en ben ik niet vies van een spelletje), maar ook al ging ik eropuit, volgde ik mijn intuïtie, durfde ik te dromen en vertrouwde ik dat het allemaal goed zou komen, ging ik platzak naar huis. Vervelend maar ik bedenk me dan; het glas is niet half leeg,maar half vol en met een beetje geluk schenk ik er zo weer een beetje bij.