23/4

Als je eenmaal kind af bent of op z'n minst boven de 21 wordt het animo om je verjaardag te vieren steeds minder. Je wilt je leeftijd niet meer van de daken schreeuwen, geen slingers en trossen ballonnen in huis om je daaraan te herinneren. Ik daarentegen wil daar maar niet van loskomen en vind jarig zijn nog steeds een grote happening!! Mensen om mij heen zijn hier ieder jaar weer verbaast over (waarschijnlijk omdat ze elk jaar denken/hopen dat ik er overheen ben), maar gelukkig vinden ze het leuk dit samen met mij te vieren…althans die indruk geven ze mij.

Dit weekend werd ik 27 en dat vond ik in tegenstelling tot andere mensen reden voor 3 dagen feest. Het is geen spectaculaire leeftijd,maar ach...waarom zou je het niet spectaculair maken. Het mooie gezegde gaat; het leven is één groot feest,je moet alleen zelf de slingers ophangen. Dit jaar hoefde ik dat gelukkig niet zelf te doen en had ik veel lieve mensen om me heen die me heel speciaal hebben laten voelen.

Mijn vriend wist niet wat hij hoorde toen ik zei dat hij vrijdag, zaterdag en zondag vrij moest houden voor mijn verjaardag. ‘Zelfs de koningin viert haar verjaardag niet zo vaak!!’ Ik had er ook een nationale feestdag van kunnen maken, maar daar ben ik te bescheiden voor. Gewoon vrijdag een feestje voor vrienden, waarbij mijn verjaardag om 12 uur officieel werd geopend met een luidkeelse ‘lang zal ze leven’ ( wat ervoor heeft gezorgd dat mijn buurman een dag later een bloemetje voor me deur had gezet!).  Zaterdag een hele speciale dag (waarbij ik me wel degelijk koningin, of op z’n minst prinses heb gevoeld) met een onvergetelijk romantisch cadeau. En afsluitend zondag een tuin vol paaseieren en familie met een zonnetje aan een strak blauwe hemel!

Ik kan het iedereen aanraden; werk nooit op je verjaardag, blaas de ballonnen op en eet heel de dag taart. En als het je bevalt, plak je er gewoon een dag of twee aanvast!!

Blote Billen Parade

Sommige mensen voelen zich heerlijk en vrij zonder kleding ,zonder schaamte laten zij hun blote zelf aan de buitenwereld zien. Bij mij is dat het tegenovergestelde, ik voel me heerlijk en vrij met kleding aan, sterker nog het draagt deels bij aan wie ik ben.

Ik heb mezelf nooit gezien als preuts, maar elke keer als ik een sauna heb bezocht, kan me mezelf niet anders bestempelen. De meeste mensen die daar rondlopen zijn zo ontzettend comfortabel naakt! Of misschien ben ik gewoon zo bewust van mezelf? Als ik het zwembad uitkom of een trapje oploop bedenk ik me wel even wat het zicht van de persoon voor/achter me is. En geloof me, daar denkt de gemiddelde sauna bezoeker niet altijd aan. Ik heb heel wat nietsverhullende posities gezien, waarvan ik plaatsvervangende schaamte kreeg. Alsjeblieft mensen, neem deze sauna-etiquette goed in je op; let op hoe je zit (zeker niet wijdbeens) en hoe je ligt of belangrijker nog hoe je gaat liggen of omhoog komt.

Misschien moet ik het iets meer loslaten als ik volledig wil kunnen ontspannen en genieten van een saunabezoek, maar ik denk echt dat er grenzen zijn wat betreft loslaten! Bij mijn eerste sauna bezoek heb ik met verbazing zitten kijken naar een vrouw die haar lunch aan het nuttigen was....poedelnaakt.…op een ligbed…met aan elke zijde van het bed een been….en daar tussen in haar bord eten. Ik ben toch niet vreemd als ik dat merkwaardig of gewoonweg onsmakelijk vind!! Er staat niet voor niets dat je een badjas moet dragen als men eet. Dat jijzelf helemaal ok bent met je naakte lijf; prima! Maar dat wil niet zeggen dat je een ander een plezier doet met het uitzicht wat je creëert.

In die hele blote billen parade zie heel wat vormen en maten voorbij komen. Ik zal niet in detail treden (wat ik wel deed tijdens het avond-eten tot ergernis van mijn lieve vriendje (want ervoor praten tijden het eten vind ik schijnbaar geen probleem!!)), maar ik vind het dapper hoe sommige mensen hun blote lijf zonder enkel schaamrood op hun kaken kunnen tentoonstellen. En nou weet ik dat dit niet de bedoeling is van een sauna; zien en gezien worden, maar iedereen kijkt! Waar je dan voor moet uitkijken is; staren of niet eens staren maar net een seconde te lang met je ogen op één plek blijven hangen. Dat doe ik dus met regelmaat, onbewust weliswaar. Voor mij is een dagje sauna dan echt een training, want waar jij niet wil dat mensen naar jou staren, moet je dat dus ook niet zelf doen.

Aan het einde van de dag stap je uit de wondere wereld van naaktheid en is je brein zich waarschijnlijk al aan het voorbereiden op de geklede wereld en vraag je je gek genoeg af; 'Waarom zijn er in hemelsnaam mannen in dezelfde kleedkamer??'

Headlines:

Niets is gelogen als men zegt; ‘in Amsterdam gebeurt het.....

Waar je vroeger bang was geraakt te worden door duivenpoep op de dam, moet je sinds vandaag vrezen voor loslatende geveltegels! Denk je op je gemak een McFlurry te eten op de dam, komt er gewoon geveltegel van 1 vierkante meter naar beneden. Pijnlijk ijsje of een ijsje wat je een levenlang gratis Happy Meals op gaat leveren! Maar of je daar echt happy van wordt is nog maar de vraag, want was dit in Amerika gebeurt had je leuk bedrag op je bankrekening gestort gekregen. Gevalletje; op het juiste moment maar op de verkeerde plaats.

Zo is afgelopen vrijdag de dader van de eigenaardige velgen-diefstal in West in zijn kraag gegrepen. Dat kruimeldieven gekke dingen doen was mij al bekend. (In Eindhoven heeft ooit een dief mijn fiets meegenomen, maar mijn zadel laten liggen! En een tijdje terug is er ingebroken in mijn auto en heeft de kieskeurige dief naast mijn autoradio twee van de drie Mentos rollen meegenomen. Duidelijk geen fan van drop, want drop liet hij liggen en fruit en mint heeft hij meegenomen. Smaken verschillen,maar wat een grap!!) Zo had deze velgen-dief genoeg aan één band in plaats van ze gewoon alle vier mee te nemen. We hebben hier te maken met een verzamelaar of deze persoon is gewoon extreem lui!

Mocht je nog een nieuwe criminele actie zoeken, is er weer een nieuwe trend ontstaan op gebied van vandalisme. Teer gooien! In de PC Hooftstraat wel te verstaan. De jongens gingen midden in de nacht te werk en vuurde vanaf hun fiets teer af naar de winkels. Rode verf gooien naar bont kan ik nog begrijpen, maar welke statement deze jongens willen maken geen idee. Waarschijnlijk gewoon baldadigheid, maar ze hebben niet door dat ze hiermee ander mensen op ideeën brengen. De eerst volgende klant die zijn broek niet meer mag ruilen of waarvan ze de schoenen niet meer in zijn maat hebben, weet precies hoe die wraak kan nemen.

In mijn wijk, het mooie Nieuwendam, wordt volop gespeculeerd over de mysterieuze zwarte stippen die zijn geplaatst onder de deurbel van verschillende huizen. Niet alle huizen zijn gemarkeerd, maar er is een selectie gemaakt. Men denkt dat dit een actie is van een groep inbrekers, die een blacklist hebben opgesteld van welke huizen hun doelwit gaan zijn. Reden om je zorgen te maken als je zo’n zwarte stip hebt ontvangen of is het gewoon krantenbezorger die niet kan onthouden waar hij een krantje naar binnen moet gooien? Je kan er een hele studie van maken, wellicht is het een grote grap! Een onrustzaaier die zijn plezier haalt uit het zien van alle mensen die als een gek met terpentine de stip aan het weg boenen zijn.

Ja ja.....In Amsterdam gebeurt het!!

BHV NO WAY

Een tijd geleden werd mij gevraagd bedrijfshulpverlener te worden . Ik heb altijd al willen leren reanimeren en heldhaftig brandjes leren blussen, dus zei ik volmondig ja op dit verzoek. Helemaal voorbereid ging ik mijn cursus tegemoet en pende ik ijverig notities van alle ins en outs. Ik was vastbesloten met vlag en wimpel mijn cursus af te ronden en mensen in nood te kunnen redden. Weken later kreeg ik mijn certificaat binnen en mijn pasje om legitiem de redder in nood te kunnen zijn en te paraderen in een fluor geel BHV vestje op kantoor. Niet gedacht dat ik als het erop aankomt eigenlijk een held op sokken ben.

Dit weekend zaten ik en L in de bus onderweg naar een afspraak. Al pratend keek ik naar de twee vrouwen die op dat moment uit de bus stapte. Ze kwamen duidelijk net terug van hun wekelijkse boodschap. De vrouw die als laatste uit de bus stapte ging wat langzamer dan dat de buschauffeur waarschijnlijk inschatte. Hij sloot de deuren iets te snel en de vrouw kwam met haar jas tussen de deur te zitten. Niets aan hand zou je zeggen, als de bus niet meteen optrok om zijn route te vervolgen. De vrouw schreeuwde en klopte op de raam. Dit is dus zo’n situatie dat je ziet gebeuren en je niet assertief weet te reageren doordat je blijft hangen in een soort van verbazing. Als dit een film zou zijn zou de vrouw haar jas uittrekken of ik opspringen en de bus tot stilstand brengen. Maar dit gebeurde niet!

De vrouw werd meegetrokken door de bus en het enige wat ik kon doen was op het raam voor me kloppen,net zoals de vrouw buiten op het raam aan het kloppen was. Alsof ik niets anders kon dan mijn evenbeeld kopiëren en niet efficiënt met al mijn kracht ‘STOP’ roepen. Helaas bedenk je dat soort dingen altijd achteraf en ben je op het moment dat het er echt toe doet verstijfd. De vrouw viel en kwam onder de bus terecht. Ik weet niet wat de chauffeur deed beslissen de bus alsnog te stoppen, maar hij stopte de bus. Ik kon alleen niet inschatten of dat op het juiste moment was. Waarschijnlijk dacht hij hetzelfde na een blik in zijn zijspiegel en riep; ‘Moet ik naar voor of naar achter??’

Heldhaftig bleef ik verstijfd in mijn stoel gedrukt zitten en vroeg L te gaan kijken. Dapper sprong hij de bus uit, datgene wat ik ook had moeten doen, maar was nog in shock van wat er zojuist voor mijn neus had afgespeeld. Toen ik aan de cursus begon had ik waarschijnlijk bedacht dat ik de held zou zijn die op de crime scene aan zou komen, ipv daadwerkelijke een rol te spelen in de bewuste scene en dan adequaat te moeten reageren. Ineens besefte ik me dat ik hier helemaal nog niet klaar voor was, ik durfde mijn Super-Woman-pakje nog niet aan en daar baalde ik van.

Ik was toch die troste eigenaar van het BHV-pasje wat ik in mijn portemonnee bij me draag, waarom stelde ik me zo aan? Dus probeerde ik mijn misselijkheid te negeren en ben naar buiten gegaan om de vrouw te helpen. De regel is dat ik de boel zou moeten leiden, mensen op afstand houden en hulp bieden totdat het ambulancepersoneel is gearriveerd. Maar aangezien ik gewoon de laatste laffe persoon ter plekke was, leek me dat een beetje misplaatst. Daarbij voelde ik de opgedane kennis wegzakken en had ik gehoopt voor dit soort situaties mijn handboek in mijn binnenzak te hebben. De vrouw was inmiddels gestopt met schreeuwen en er was gelukkig geen verwonding te zien aan de buitenkant, dus kon alleen mijn advies uitspreken; niet bewegen! De jammerende vrouw had haar been op haar boodschappenwagentje gelegd en bleef zo liggen totdat de echte helden ter plekke waren.

We vervolgde onze reis met onze gedachte bij deze arme vrouw. We hopen dat het goed met haar gaat en ze geen blijvend letsel heeft opgelopen!