10ct per minuut

De behulpzaamheid van de klantenservice, welke klantenservice dan ook, is een veel besproken onderwerp! Dit omdat wij consumenten niet snel tevreden zijn.

 

Ten eerste hopen bedrijven altijd dat je eerst gaat zoeken op hun website. Onmogelijke opgave in de doolhof van informatie. Ook al maken ze nog zoveel lijsten van FAQ of hebben ze een online vraagbaken, mensen hebben toch liever één op één contact met iemand aan wie ze hun (unieke) situatie kunnen uitleggen. Om dat nummer van de klantenservice te kunnen vinden, moet je door dat doolhof van informatie speuren. Ik verdenk bedrijven ervan dit op zo’n verdacht mogelijk plekje te zetten zodat niet iedereen meteen aan de telefoon hangt.

 

Dan krijg je zo’n gezellig 0900-nummer waarbij men eerst nog even noemt dat het antwoord op uw vraag ook op www.wij-denken-dat-u-met-een-onnodige-vraag-belt.nl zou kunnen staan. Bij iedereen die al besloten heeft te bellen gaat die info het ene oor in en het andere oor weer uit. En kiest er vervolgens dus ook voor gemiddeld een kwartier met een duur 0900-nummer aan de lijn te hangen. Als je denkt dat je dan direct zo’n klantenservice-poppetje aan de telefoon krijgt heb je het mis. Eerst moet nog 15 keer nummer 1/2/3/4 toetsen zodat zij je kunnen doorverbinden met het diegene die op dat onderdeel een 2-daagse training heeft gehad (want om heel eerlijk te zijn, dat is wat het is!)

 

Wanneer je denkt die ‘specialist’ aan de telefoon te krijgen vragen ze je ook nog even of je je klantennummer bij de hand hebt, want dat versneld de procedure. Gek genoeg bel ik meestal in situaties waarbij ik dat nummer dan net even niet voor handen heb. Als je geluk hebt krijg je geen standaard wachtdeuntje te horen en als je helemaal geluk hebt, krijg je ook niet zo’n dame die om de 3 kiestonen zegt; ‘Alle medewerkers zijn in gesprek, nog even geduld alstublieft!´ Als je niet allang je geduld verloren bent en de telefoon tegen de muur hebt gegooid, krijg je een oprecht vriendelijk persoon aan de telefoon die volgens het boekje, mevrouw van de Wiel keurig netjes helpen. Want als ze dat niet doen krijgen ze per gemaakte fout 10 zweepslagen, althans zo lijkt het!

 

Als ze je dan hebben geholpen en je hebt hen daarvoor bedankt (en je wilt eigenlijk zo snel mogelijk het gesprek beëindigen om je nog meer kosten te besparen) vragen deze voorgeprogrammeerde helpdesk medewerkers of ze mevrouw van de Wiel nog ergens anders mee kunnen helpen. Zo niet, dan wens ik u nog een fijne avond Mevrouw van de Wiel! Waarop je; ‘van hetzelfde’ antwoord, waarvan je weet hoe belachelijk het klinkt. Want geen van die gasten hebben een fijne avond, sterker nog ze hebben waarschijnlijk een verschrikkelijke avond met al die rottelefoontjes van al die domme, zeurende, irritante, eentonige, vervelende....Goedenavond mevrouw van de Wiel, waarmee kan ik u helpen??

Stropdassen vlucht!

Met een businesstrip naar Londen stap je altijd in een vliegtuig vol met mannen. Niet zo vreemd als je op een doordeweekse dag heen en terug vliegt, maar zelfs in het hoogseizoen mag je plaats nemen in je vliegtuigstoel omringd door stropdassen. Vrouwen in een mannenwereld, want hoe komt het toch dat in deze geëmancipeerde wereld zo’n vliegtuig nog steeds 90% gevuld is met mannelijke zakenlui? Een enkele vrouw in een mantelpakje en dan wij; designers op gympies. 

Persoonlijk vind ik het niet heel vervelend! Ik ben waarschijnlijk de benjamin aan boord en ook nog eens een van de weinige dames en dat maakt me one of a kind (en dat is toch wel leuk!!) Tussen al de laptops, kranten en excel sheets, hebben wij het over wat we aan trends gaan zien of hebben gezien. Zonder dat we het door hebben kakkelen we vrolijk over mode, collecties en andere vrouwenonderwerpen. Mannen kijken wel altijd even op van ons dames aan boord, maar besteden weinig aandacht aan ons, laat staan onze gespreksonderwerpen.

Gisteravond stonden we bij onze gate te wachten om aan boord te gaan van het vliegtuig. Wij met onze shoppingbags tussen alle koffertjes en laptoptassen en wij die onze shoppingdagen doornemen tussen alle haastige telefoontjes en laatste mailtjes naar kantoor. In de rij richting het vliegtuig merkte ik een man op die ons net meer iets aandacht schonk dan alle andere zakenlui die met hun hoofd nog in de laatste meeting zaten. Hij leek gefascineerd door ons en ons gesprek.

Nou bracht het lot hem ook nog eens op een stoel schuin voor mij, zodat hij het gesprek wat wij voerden (over en weer het gangpad) heel goed kon volgen.  Hoe onopvallend hij ook probeerde mee te luisteren door zijn hoofd een beetje te draaien, merkte ik al snel aan zijn gezichtsuitdrukkingen dat hij werd geamuseerd door ons geklets. We hadden een enorm vrouwenonderwerp aangesneden, namelijk; astrologie, iets waar mannen totaal niets mee hebben. Toch leek deze man wel even behoefte te hebben aan wat andere stof na wellicht een dag vergaderen. Bij het benoemen van alle kenmerken van de sterrenbeelden en of we daar wel of niet goed mee gingen, zag ik af en toe zijn mondhoeken omhoog gaan. Een glimlach van herkenning of misschien dacht hij; typische vrouwen.

We merkten op dat we een ongelofelijk Viva onderwerp hadden aangesneden in een vliegtuig vol met mannen en beëindigden het gesprek, maar schijnbaar waren wij niet de enigen die dit vermakelijk vonden. Zo zie je maar...dus wat nou vrouwen in een mannenwereld, mannen in een vrouwenwereld!

Le charme de Paris

Parijs is mijn favoriete stad; heel romantisch, geen enkel steegje onaantrekkelijk en altijd even charmant! Als er een schoonheidswedstrijd gehouden zou worden onder de wereldsteden zou Parijs de eerste prijs winnen. Ik ben er heel vaak geweest, maar kan er nog honderden keren naartoe zonder dat het mij zou vervelen. Er is zoveel te zien en te doen, een stad die me steeds weer verbaast en me iets nieuws brengt. Iedere keer kom ik verliefd en geïnspireerd terug. Zo ook dit weekend! Ik zou goed nog een week kunnen rondlopen met mijn I-love-Paris-T-shirt, hoe cliché die dingen ook zijn!!


Wat vooral bijdraagt aan de charme van de stad is de street art, daarmee bedoel ik street art op alle vlakken. De spray art, de stickers en stencils die door heel de stad hangen, die van grappig tot heel vooruitstrevend gaan (zie FB). Daarbij ook al de artiesten die met hun kunsten voorbijgangers tot hun publiek weten te winnen. Muziekanten, dansers, schilders of wat voor preformers dan ook. Zo werden wij op de trappen van de Sacre Coeur geëntertaind door een straatvoetballer, die de meest waanzinnige trucs deed. Dan bedoel ik niet zomaar een balletje 100 keer hooghouden, maar gewoon met een bal balancerend op zijn hoofd een lantaarnpaal in klimmen en hangend aan de top een bal hoog houden (zie FB). Met als decor het fenomenale uitzicht over Parijs had hij honderden mensen aan zijn lip hangen. 


Een andere tak van street art zijn de Afrikanen en Indiërs die proberen hun gekoelde drankjes of eiffeltorens in alle kleuren van de regenboog aan de man proberen te brengen. Hoezo art?!? Geloof me, het is een kunst om hierin succesvol te zijn! Er zijn er namelijk honderden van dit soort verkopers en tientallen op één plek. Ze concurreren elkaar weg en gaan daardoor stunten met idiote prijzen zoals 5 voor 1 euro! Met zijn allen onder de Eiffeltoren en één voor één dezelfde toeristen aanspreken, die waarschijnlijk niet van gedachte veranderen als ze de eerste keer al geen interesse hadden. Zodra de politie komt geven ze een fantastische show, want dan rennen ze massaal met hun handeltje onder hun arm verschrikt weg. Dit schouwspel is het vermakelijkst op de trappen van de Sacre Coeur waar je ze in een domino effect hun biezen ziet pakken en de agenten onder luid applaus van de toeristen een sprintje erachteraan ziet trekken. Niet dat het echt daadkrachtig is, want 10 minuten later komen ze allemaal weer tevoorschijn met hun flesjes Heineken en blikjes Cola.


Waar de politie echt iets aan moet doen zijn sommige zigeuners die het voor de toeristen echt onmogelijk maken. Ze bedelen om geld en dat gaat niet op de meest vriendelijke manier. Ze zijn grofweg brutaal, blokkeren je weg en nemen geen genoegen met een nee. De mannen sturen de vrouwen met kinderen erop uit om de toeristen zoveel mogelijk geld afhandig te maken, terwijl ze zelf in hun Mercedes door de stad rijden. Er wordt misbruik gemaakt van kinderen en baby’s om medelijden op te wekken bij vrijgevige toeristen. Wat men niet weet is dat baby’s bedwelmd worden met alcohol, zodat ze futloos in de armen van de moeder ligt om zo nog meer geld te kunnen ophalen.


Het is een schande dat dit gebeurt! In plaats van straatmuzikanten of artiesten wegjagen die tenminste nog iets doen om een aalmoes te verdienen, moeten ze dit soort schandalen harder aanpakken. Want de echte kunstenaars en artiesten zouden nooit uit het straatbeeld van Parijs mogen verdwijnen, dit maakt Parijs tot een wereldstad waarin ze hun  kunsten kunnen tonen. Waar ze ontdekt kunnen worden, een zakcentje kunnen verdienen of gewoon andere mensen kunnen inspireren.

Jongedame!

Ik weet niet of ik dit als 27-jarige mag zeggen, maar ik doe het toch; die jeugd van tegenwoordig wordt steeds sneller volwassen. En dan heb ik het niet alleen over pubers of tieners, nee zelfs al kinderen rond de 7 jaar. Dagelijks kruip ik in de huid van een meisje van die leeftijd en probeer me te bedenken wat ze leuk vinden en wat hen bezig houdt. Maar om eerlijk te zijn als ik naar meisjes van die leeftijd kijk en dan vooral hier in de randstad, weet ik het niet altijd. Ik bedoel ik kan mezelf op die leeftijd niet identificeren met de kids van nu. Toen ik 7 jaar was krop ik nog onder jas van mijn moeder van verlegenheid.

 

Kinderen van nu zijn ontzettend bijdehand op die leeftijd en meisjes echte jonge dammetjes. Ik zie het regelmatig bij photoshoots van mijn werk, ze komen binnen in de hipste outfits met hun Top Model boek onder hun arm. Ze weten precies wat ze willen en zijn niet te bescheiden daar over te praten. Deze meiden zijn natuurlijk ook modellen in spe, dus zijn helemaal bewust van zichzelf. Sommige van hen komen bescheiden binnen, maar gaan als diva’s naar buiten. Prettig om te zien dat ze al zo jong zo zeker van zichzelf zijn, maar een kind moet nog wel de puurheid van een kind behouden.

 

Zo was er vandaag op de website van De Telegraaf een foto te zien van een 10-jarig meisje wat er alles behalve als een 10-jarig meisje uitzag. Als een soort van mannen-magneet ligt ze in highfashion op een tijgerhuidje en draagt juwelen alsof ze een wereldberoemde actrice is....en ze is pas 10 jaar!! Ze heeft pumps aan waarvan ik zeker weet dat ze 6 maten kleiner zijn gephotoshopt. Als ik op die leeftijd mijn moeders hakken aandeed kwamen mijn kleine voetjes maar tot de helft. Dit is geen kind meer, dit is een meisje opgemaakt en aangekleed als een volwassen vrouw. Gaat de modewereld daar naartoe?

(http://www.telegraaf.nl/vrouw/actueel/10336452/__Ziet_jouw_dochter_er_ouder_uit_dan_ze_is___.html?p=29,1)

 

Kinderen moeten kinderen kunnen blijven en vooral meisjes worden veel te veel beïnvloed door het modebeeld van nu. Graatmagere modellen, high fashion brands, hoge hakken, make up en sieraden. Ieder meisje houdt van zwierrokjes en rinkel armbandjes, maar ik heb het over meisjes die op jonge leeftijd alleen maar merkkleding willen en geen genoegen nemen met minder. Meisjes die zien hoe lang en dun de modellen zijn en op te jonge leeftijd bezig zijn met hun gewicht en afvallen. Ik heb gewerkt met een modelletje van 8 dat trots vertelde dat ze de dunste was en heel de dag geen snoepje aanraakte.

 

Meisjes van die leeftijd behoren met andere dingen bezig te zijn dan met gewicht, merkkleding en make up. Tuurlijk mogen ze bepaalde dingen leuk vinden, maar een gezonde dosis daarvan. Daarnaast moeten ze gewoon nog dingen doen die kinderen doen. Laten we kinderen niet op jonge leeftijd al omtoveren tot vrouwen, dat kunnen ze nog lang genoeg zijn!

Voorbeeldige Tante Gezocht!!

Zaterdagmiddag waren wij voor een paar uur surrogaatouders voor mijn twee kleine neefjes. Even een kleine profielschets; de jongste van 4 is in zijn ontdekkingsfase en heeft pas ontdekt dat hij net zo hard kan slaan als zijn oudere broertje. De oudste van 6 houdt van de grens opzoeken (en dan bedoel ik vooral mijn grens…hoe ver kan ik gaan?!) en neemt zijn oudere-broer-rol heel serieus, belerend en verzorgend! En ik, 27 jaar, besloot toen ik op mijn 20ste tante werd de tofste tante ooit te worden!!

Enfin, zaterdagmiddag gingen we met de boys op stap. Ik was heel blij dat ik versterking had, want ik heb na de laatste ervaring de uitdaging niet meer aangedurfd. (Ik was met de jongens even boodschappen doen in Albert Heijn en had ze het liefste in de speelhoek achter willen laten, als ze deze niet al bijna hadden afgebroken!!) Het ging heel erg soepel, omdat mijn lieve vriend in de rol kroop van SuperOom en die kids bezig hield met wie-het-eerste-bij-het-stoplicht-is-spelletjes. Daarbij gingen we naar de film wat sowieso een schot in de roos is bij mijn neefjes die normaal niet weg te slaan zijn bij de tv. 

Halverwege de film vroeg mijn jongste neefje; wanneer gaan we naar huis? En dat was het moment dat ik even bang was dat de onrust zou inslaan. Maar gelukkig, had ik een zak m&m’etjes om hem zoet te houden. Dat is niet de meest pedagogische manier om hem rustig en geïnteresseerd te houden, maar goed als ik wil dat ze naar me luisteren moet ik toch vaak plan B inschakelen, omdat plan A steevast mislukt. Na de film renden de kids naar buiten en ik wist wat er zou gaan gebeuren. Alle opgespaarde energie van 2 uur zoet stilzitten moest eruit! Ze renden rondjes achter elkaar aan en dat vind ik normaal geen probleem als we niet aan de rand van een drukke weg hadden gestaan. Daarbij klom mijn jongste neefje op de sokkel van een kunstwerk en wilde er op mijn verzoek niet vanaf komen. 

Om heel eerlijk te zijn kan ik het hun ook niet kwalijk nemen,want dit is ook wel mijn eigen schuld. Ik hang gewoon iets teveel de leuke tante uit, waarmee ik dus geen overwicht heb gecreëerd. Ik zie ze niet zo heel erg vaak, dus wil ik wel graag populair zijn bij mijn neefjes. Dit doe ik niet door middel van snoep en kado’s, maar door ze baldadigheden te leren. Door ze bijvoorbeeld te laten zien hoe je roze bellen kan blazen in je glas Yogho of hoe makkelijk tagliatelles blijven plakken op je gezicht. Dat is op dat moment natuurlijk hilarisch, maar als je dan even een moment van overwicht wil, ho maar!! Een leuke tante hoeft geen strenge tante te zijn, het is van belang dat ik de balans vind.

Ach uiteindelijk moeten kinderen, kinderen kunnen zijn en tantes moeten af en toe gek doen, die balans komt later wel!!