Turkısh Delıght!

Locatie: Turkije; Kusadasi...30 graden

Al de vakantie cliches zijn in Kusadasi van toepassing, niet dat ik dat erg vind, ik moet er eigenlijk wel om lachen. De happy hours, fish and chips restaurants, entertainment en op alles geld willen verdienen.

Gisteravond hadden ze in ons complex een Turkse avond, wat inhoud een bbq met natuurlijk onbeperkt eten en echte Turkse acts. Een van die cliches, want iedereen die weleens in Turkije heeft gezeten of in ieder geval in een toeristisch vakantieoord weet wat ik bedoel. Heb je er een meegemaakt....heb je ze allemaal meegemaakt. Deze entertainment hebben ze verzonnen om de toerist het gevoel te geven dat ze hiermee een stukje cultuur meekrijgen. De buikdanseres, een dansact en het absolute hoogtepunt van de goochelaar die mensen uit het publiek nodig heeft om te assisteren! Het is puur vermaak, voor mijn gevoel heeft het niets te maken met de daadwerkelijke cultuur. Het heeft eerder te maken met wat de toerist denkt dat de cultuur is en daar spelen de hoteleigenaren op in.

Ik hoorde de muziek aan vanuit ons appartement en kon aan de hand daarvan een invulling geven van wat er op dat moment afspeelde. Bijvoorbeeld de buikdanseres die een langzame start maakt en steeds meer van haar kunsten laat zien op de opzwepende muziek. En om haar publiek nog meer in extase te brengen, geeft ze alles en laat ze heel haar lichaam trillen. Hierna loopt ze flirtend langs alle mannen om geld op te halen in haar aanlokkelijke bh bezet met alles wat glimt.

Eigenlijk is het best triest; voor die buikdansers die waarschijnlijk zich liever een andere baan wenst en de toeristen die veel geld worden afgetroggeld door deze kunstmatige entertainment. Maar uiteindelijk is iedereen misschien wel hartstikke blij, de buikdanseres omdat ze iedere avond haar zakken vult in ieder hotel en de toerist omdat ze denken een echte Turkse avond te hebben ervaren.

Volgende week komen wij thuis met een Turks oog aan een ketting, apple tea en een fles raki. Wij zijn nou eenmaal een makkelijk doelwit en een gewillig slachtoffer.

Heerlijk huilend Holland

Heerlijk om even de ontwerperspen neer te kunnen leggen en te genieten van een, naar mijn mening, welverdiende vakantie. Mijn eerste vakantiedag werd ik veel te vroeg gewekt voor mijn biologische klok en een enorme regenbui. Heerlijk huilend Holland, laat ik me nog maar een keer omdraaien. Ideaal gezien zou ik, na een paar uur geslapen te hebben, gewekt worden door een zonnestraal die door mijn gordijnen zou glippen, maar helaas kon ik A; niet meer slapen en B; ging de rest van de dag het zonnetje niet meer schijnen.

 

En helaas de rest van de volgende 4 dagen ook niet!! Tot op zekere hoogte kan je je vermaken met een beetje poetsen, filmpjes kijken en een potje dammen, maar er komt een moment dat je lekker naar buiten wil en van je ZOMERvakantie wil genieten. Vandaag heb ik dus ook mijn hoogtepunt bereikt; ik heb genoeg van dat trieste weer, we gaan de regen inruilen voor de zon. Niet iedereen zit zo in elkaar, maar mijn batterij wordt pas echt goed opgeladen als ik wat gezonde UV op mijn bolletje krijg. Te vergelijken met zo’n leuke milieuvriendelijke lampion op zonne-energie; ik functioneer ook pas als ik wat zonlicht heb ontvangen. Geef me een portie zon en ik zal stralen!!

 

Dus vandaag heel snel een lastminute boeken voordat ik een paar zonnehemels aan mijn plafond bevestig, een kuub zand in mijn woonkamer stort en een levensgrote kartonnen palmboom in elkaar knutsel. Met z’n tweeën achter de computer de een na de andere zonnige bestemming voorbij scrollend, werd ik met de minuut vrolijker. Griekenland streepte we van ons lijstje, want nog even en daar is het potje op en dus viel ons oog op een stad in het buurland. Bestemming: Kusadasi! Even helemaal niets in een knus appartementen complex aan de kust. Zonnebaden, boekje lezen en om de paar dagen heerlijk de hammam in.

 

Maar daar kom je niet zomaar, want het leek wel of heel Nederland vandaag besloten had een lastminute te boeken, we zagen ons vakantie adres steeds duurder worden of minderen in hoeveelheid vakantiedagen. Gefrustreerd aan de telefoon, omdat ik in de wacht werd gezet door de reisorganisatie, kon ik de druk niet langer aan!! Op mijn fiets gesprongen, gedreven door het deprimerende weer ging ik steeds harder fietsen en zat hijgend in de stoel van het reisbureau. Bijna wanhopig vertelde ik mijn verhaal en vroeg of ze me kon helpen. Maar natuurlijk, wat getyp en getik in de computer, een telefoontje en vakantie Kusadasi stond zwart op wit op mijn reisbescheiden.

 

Een vreugdedansje en een grijns op mijn gezicht! Volgende week een blog met; ‘Het is hier fantastisch!!' En een getekend zonnetje met het aantal graden erin:)

Groot, groter, grootst!

Amsterdam is de perfecte plek om het water op te gaan, dat is er namelijk voldoende. Zo kwamen dus mijn zus, verloofde en kids naar mijn woonplaats om eens de Amsterdamse wateren te bevaren. Voor mijn neefjes (3 en 6) is het als een dagje in een pretpark, van werkelijk alles beginnen zij te stuiteren. Een dagje in de grote stad is een belevenis op zich, dus ze kijken overal hun ogen uit.

Met de bus onder het Ij door maken we de oversteek van Noord naar hartje centrum. Van de bus ,waar ze het inscannen en uitscannen met hun ov-chipkaart al een hele attractie vinden, gaan we de tram in. Die gekke ‘ treinen’  hadden zij in het Brabantse nog nooit eerder gezien, dus voor hun was het als een ritje in de achtbaan. Op de dam aangekomen moeten ze gelukkig niets hebben van de duiven. Deze idyllische duifjes op de dam zijn namelijk gewoon vliegende ratten. Ze zijn brutaal,smerig, poepen overal en daar willen toeristen dan mee op de foto….gatver! Mijn neefjes gelukkig niet ,want zij vonden hun vermaak bij een Engelsman die een brandende bal door zijn broek liet glijden, ‘Great balls of fire’ (in alle opzichten!!).

We vervolgde onze reis naar de opstapplaats van de canalbikes, want wat is er nu leuker dan waterfietsen over grachten van Amsterdam!! Mijn zus en haar verloofde (na deze ervaring bijna ex-verloofde) kregen ruzie over het besturen van de waterfiets, waardoor ze rondjes bleven draaien over het water. Beide waagde ze een poging, maar de een was nog slechter dan de ander en mijn jongste neefje raakte in paniek toen ze tussen andere boten vast kwamen te zitten. ‘ Ik wil bij Mariëlle op de boot’ zei hij overstuur, wat ik heel erg goed begrijp, want wij gingen gestroomlijnd.

Van de waterfiets naar de pond en van de pond naar de pannenkoekenboot (ja ja, een dag met een thema; groot, groter, grootst vervoermiddel op het water). En de pannenkoekenboot was wel echt de perfecte afsluiting van de dag. Onze hongerige buikjes vullen met zoveel pannenkoeken als we op konden en versieren met allerlei soorten beleg. En om het feest compleet te maken, maakte ze halverwege de rondvaart het luik van het onderdek open waar een ballenbak tevoorschijn kwam. Ik heb bij het zien van die gekleurde ballen nog altijd de neiging om een duik te maken, maar heb me in weten te houden en mijn neefje met hun laatste beetje energie zien spelen!

Heerlijk weer even de wereld te kunnen bekijken door de ogen van een kind, ineens zie je alle spannende dingen van je stad en haal je plezier uit de kleine dingen. Bedankt Ruben en Jop voor jullie oneindige enthousiasme!!

Kijken, kijken...wél kopen!

Met één stap in de grote hallen opgebouwd uit golfplaten en je waant je op de Bazaar in Turkije, de zwarte markt in Beverwijk, voor mij altijd een klein stukje buitenland in Nederland.

Hier brachten wij onze hete zaterdag door, in tegenstelling tot de rest van Nederland die waarschijnlijk lag te broeien op het strand. Noem ons gek, maar dit was echt in ons voordeel, want het was heerlijk rustig! Normaal is het een groot mierennest van mensen die zich een weg banen van kraam naar kraam. Een dagje weg in eigen land, maar de sfeer alsof je honderden kilometers over de grens bent. De talen, de geuren en de handel! De eerste knaap die wij vroegen of zijn handeltje Adidasjes de originele waren zei tot onze verbazing dat het de ‘originele van Beverwijk’ waren. Eerlijkheid siert de mens en dat verwacht je niet op een markt waarbij men belachelijke prijzen vragen voor een Guci tas met één C!!!

Maar hier is niets onmogelijk. Binnen de muren van de Bazaar bestaan er geen regels, dus iedereen doet wat ie wil! Dus ook jij als consument hoeft zich ook niet aan de regel te houden, die we normaal gewend zijn aan de kassa van de Appie, namelijk de prijs te betalen die erop staat. Als jij denkt dat het veel minder waard is roep je gewoon je tegenbod. Tuurlijk trekt de verkoper daar een moeilijk gezicht bij of reageert vol verbazing; ‘Maar mevrouw hoe kunt u dat nou zeggen?? Vroeger (toen ik jong en naïef was) vond ik het zielig om af te dingen, maar inmiddels begrijp ik dat ze precies de juiste drama weten te gebruiken. Dus als ze zeggen; ‘Ik maak er dan helemaal geen winst op, hoe moet ik mijn brood verdienen??’, weet ik dat ze een potje staan te liegen! Als je het spelletje weet mee te spellen, kan jij ook je trukendoos opentrekken. Maar helaas werken bepaalde trucjes, zoals weglopen, in Turkije wel maar op Nederlandse bodem iets minder. Zoals mijn partner in crime al opmerkte waarschijnlijk door al die naïeve Hollanders zoals ik zijn ze verwend!

Maar dit hoort bij Beverwijk en dat geeft het ook zijn charme, net zoals de mix van culturen. Een weerspiegeling van onze samenleving waarin veel nationaliteiten samen komen en leren leven en handelen met elkaar. De plek waar zowel Harry, Achmed en Hong hun waren, diensten of gerechten aan de man mogen brengen. Iedereen blend perfect, maar ieder heeft zijn eigen stekkie. De Chinese hal waarbij de geur van Acryl (lees nepnagels) zich mengt met de geur van loempia’s en wokgerechten! De hal die me doet denken aan een markt in Bodrum, waar leren jasjes afgewisseld worden met cosmetica producten en gsm’tjes! De stukjes Holland zijn te herkennen aan marktlui die boven Jantje Smit uit schreeuwen of een broodje bal verkopen!

Buiten de poorten van de Bazaar ben je weer helemaal terug in het land van de fixed prices en sta je bij de parkeerautomaat waar niet mee te onderhandelen is!