Vandaag in het nieuws; artsen waarschuwen voor Facebook-depressie! Logisch, al die miljoenen tieners die al niet heel erg zeker zijn van hun zaak gaan zich vergelijken met leeftijdsgenootjes. De een heeft spectaculaire foto’s van een feestje waar jij van je ouders niet naartoe mocht. De ander wisselt openlijk romances uit over zijn/haar nieuwe lover waar jij eigenlijk een oogje op had. Allemaal zaken die je er als puber net effe niet bij kunt hebben. In de klas zie je vaak al duidelijk wie de populairste is en dat wordt dan ook nog eens zwart op wit bevestigd door het vrienden aantal op Facebook.
En zoals men ook schrijft, het geeft zo’n vertekend beeld van de werkelijkheid. Het is een schijnwereld, maar dat weten wij met ons volwassen verstand, maar zover gaat de intelligentie van een puber niet. Ik ben zo blij dat deze fase achter me ligt. Puber zijn is vreselijk! Alles verandert en niemand lijkt je begrijpen,inclusief jezelf. Je wilt keihard tegen de wereld schoppen, maar tegelijkertijd wil je door de wereld omarmd worden. Je geeft af op ander, maar eigenlijk precies zijn zoals hen. Je plaagt, maar wil niet geplaagd worden. De pubertijd is verwarrend! Een waar gevecht met jezelf, waarvan te hopen is dat je er sterker uitkomt.
Ik zelf was een onmogelijke puber, ik geloof niet zozeer opstandig en brutaal, maar eerder niet te doorgronden. Even dramatisch gezegd zat ik jarenlang vast in een wereld die onzeker heette! Nu kan ik dat benoemen, toen alleen niet. Ik kon ,zoals iedereen op die leeftijd, niet beschrijven wie ik was, maar een ding wist ik zeker ik was niet van plan erin te blijven hangen. Vreselijk vermoeiend om jezelf voor te doen als iemand die je eigenlijk helemaal niet bent. Ik bedoel; je kan een Ralph Lauren pet opzetten, maar dat maakt je nog geen kakker. Daarvoor moet je keiharde bewijzen leveren. In deze tijd moet je dan indrukwekkende foto’s op Facebook kunnen zetten! Jij in een flitsend skipak op de latten in Lech of van je verblijf in je ouders’ vakantiehuis onder de zon!
Nou is de vraag; moet je als ouders je kinderen een social-media-verbod opleggen of maak je ze daar helemaal impopulair mee? Mijn mening; al zou je dat willen, het zou je niet eens lukken. Je komt er niet omheen, dit is de wereld waar we nu leven en die wereld is bikkelhard. Maar niet meer of minder dan 10 jaar geleden. Want gebeurt het niet op je prikbord op Facebook dan gebeurt het wel op het schoolplein. Tieners zijn gemeen naar elkaar, dat is nou eenmaal inherent aan deze leeftijdsgroep. Gewoon even door de zure appel heen bijten! Niemand heeft echt genoten van hun pubertijd, maar de meeste van ons zijn er aardig van hersteld.
Hoi zusje,
ReplyDeleteJij was inderdaad de onmogelijke puber. Ik weet nog dat je, toen je een jaar of 10 / 11 was, tegen mama zei: "Als ik later zo irritant wordt als Suus dan moet je het wel tegen mij zeggen!!!". Dat heeft mam regelmatig gedaan, maar volgens jou was te helemaal niet irritant of onmogelijk. Maar gelukkig, alles is goed gekomen met jou, tevens ook met mij. En ik denk dat het een fase die bij het leven hoort en je voorbereid op het volwassen leven. Op het moment dat je puber bent denk je dat je problemen niet groter kunnen worden. Als je nu terug kijkt op die periode zou je willen dat dat de enigste problemen waren waar je je druk over hoeft te maken.
Gelukkig sta je niet alleen voor en zijn er altijd wel mensen die je kunnen / willen helpen.
Groetjes Suus
Echt Facebook-depressie!
ReplyDeleteBroer van mij, van school stuurt vriend verzoek mijn vrienden, wie hij weet niks.
Er lijk competitie met hun vrienden, wie heeft meer vrienden!
Alles grap for hen
Hallo lief
ReplyDeleteVoor mij is de pubertijd heeeeel lang geleden en weet ook niet meer of ik een moeilijke tiener was.In ieder geval hebben wij het met onze tiener dochters enorm geboft,zij waren zo moeilijk niet.En nu jaren later kunnen wij alleen nog maar trots op ze zijn.
Liefs mam