23/4

Als je eenmaal kind af bent of op z'n minst boven de 21 wordt het animo om je verjaardag te vieren steeds minder. Je wilt je leeftijd niet meer van de daken schreeuwen, geen slingers en trossen ballonnen in huis om je daaraan te herinneren. Ik daarentegen wil daar maar niet van loskomen en vind jarig zijn nog steeds een grote happening!! Mensen om mij heen zijn hier ieder jaar weer verbaast over (waarschijnlijk omdat ze elk jaar denken/hopen dat ik er overheen ben), maar gelukkig vinden ze het leuk dit samen met mij te vieren…althans die indruk geven ze mij.

Dit weekend werd ik 27 en dat vond ik in tegenstelling tot andere mensen reden voor 3 dagen feest. Het is geen spectaculaire leeftijd,maar ach...waarom zou je het niet spectaculair maken. Het mooie gezegde gaat; het leven is één groot feest,je moet alleen zelf de slingers ophangen. Dit jaar hoefde ik dat gelukkig niet zelf te doen en had ik veel lieve mensen om me heen die me heel speciaal hebben laten voelen.

Mijn vriend wist niet wat hij hoorde toen ik zei dat hij vrijdag, zaterdag en zondag vrij moest houden voor mijn verjaardag. ‘Zelfs de koningin viert haar verjaardag niet zo vaak!!’ Ik had er ook een nationale feestdag van kunnen maken, maar daar ben ik te bescheiden voor. Gewoon vrijdag een feestje voor vrienden, waarbij mijn verjaardag om 12 uur officieel werd geopend met een luidkeelse ‘lang zal ze leven’ ( wat ervoor heeft gezorgd dat mijn buurman een dag later een bloemetje voor me deur had gezet!).  Zaterdag een hele speciale dag (waarbij ik me wel degelijk koningin, of op z’n minst prinses heb gevoeld) met een onvergetelijk romantisch cadeau. En afsluitend zondag een tuin vol paaseieren en familie met een zonnetje aan een strak blauwe hemel!

Ik kan het iedereen aanraden; werk nooit op je verjaardag, blaas de ballonnen op en eet heel de dag taart. En als het je bevalt, plak je er gewoon een dag of twee aanvast!!