Zoek de 10 verschillen...

Van jongs af aan heb ik al een fascinatie voor verschillende culturen. Op de basisschool was mijn harts vriendinnetje een hindoestaans meisje en zij mocht bepaalde dingen niet die voor mij heel normaal waren. Ik begreep al snel dat niets vanzelfsprekend was of normaal. Want wat is normaal? Dat wij onze schoenen aanhouden in huis is niet de regel of dat je bij de koffie een koekje mag nemen uit de koek trommel. Al die gewoontes en ook tradities zijn reuze interessant om te bestuderen, want ook al weet je er nog zoveel van ze blijven je verbazen.

 

Door die nieuwsgierigheid naar andere culturen heb ik me niet alleen veel gemengd met verschillende nationaliteiten hier in Nederland, maar ben ik op reis gegaan. Mijn belangrijkste reis ging naar India, waar ik heel veel gezien heb wat niet ‘normaal’ is. Om de verschillen te kunnen waarnemen is er een leuk onderdeel binnen de vele tradities van iedere cultuur namelijk de bruiloft. In India heb ik er een aantal mogen bijwonen, want daar is in tegenstelling tot Nederland iedereen welkom. Meteen maakte ik kennis met de begrippen love-marriage en arranged-marriage,want veel Indiërs huwelijken hun zoon en dochter nog uit. Daarbij is een bruiloft in het zuiden weer heel anders dan in het noorden. In het zuiden waar ze twee trouwringen aan de tweede teen van iedere voet schuiven, of in het noorden waarbij de vrouwen gesluierd en afgezonderd zitten van de mannen. Dit is niet te vergelijken met Nederland waar inmiddels de meeste met elkaar trouwen omdat ze van elkaar houden, waar de ring aan de rechterhand wordt geschoven en hooguit de familie van de bruid en familie van de bruidegom gescheiden zitten.

 

Nederland is een geweldig land wat betreft de samenkomst van verschillende nationaliteiten en zo heb ik ook hier meerdere bruiloften mee mogen maken. Bijvoorbeeld de bruiloft van mijn Afghaanse buurmeisje waar ze familie vanuit alle windstreken over lieten overkomen en bij ons vind Ome Jan uit Groningen het te ver om aanwezig te zijn. En op de trouwdag zelf werd er 3x gewisseld van kleding, haar en make-up. Daar waar wij Nederlandse vrouwen onze witte jurk dragen, één jurk die we heel kritisch hebben uitgezocht en allang blij zijn dat ons haar in het perfecte model zit. En om daarin te passen diëten wij ons suf, in tegenstelling tot de Afrikaanse vrouwen die maanden in een hut moeten blijven, waar ze alleen maar mogen zitten en eten om dikker te worden,want dan pas zijn ze echt iets waard. Of de Marokkaanse vrouwen waarbij de hele familie op de gang staat tijdens de huwelijksnacht om een druppel bloed op het bed te zien liggen. Wij mogen al blij zijn als de man ons überhaupt over die drempel getild krijgt, na een avond heftig gefeest te hebben.

 

Zo heb ik afgelopen vrijdag een Surinaamse bruiloft mogen meemaken. Surinamers staan erom bekend dat ze te laat komen, maar dat ze dat ook doen bij een huwelijksplechtigheid was mij nog onbekend. Wij Nederlanders staan een kwartier voor tijd op locatie klaar, omdat we geen glimps willen missen van het bruidspaar. Op de tijd dat deze dienst van start zou gaan, waren er welgeteld 20 gasten aanwezig van 200 die zouden komen. Maar waar zij goed in zijn en wij weer wat punten laten vallen; eten! Eten in overvloed en alles even lekker en voor iedereen nog een doggy-bag met kip naar huis, want ze delen niet zomaar een kaasje en wat bitterballen uit!

 

Ieder volgt zijn eigen tradities, niets is normaal of zoals het moet. Het inspireert mij in ieder geval...